Achteraf stom. Ik kwam in het hok bij de drachtige schapen en zag een jaarling die vies was van achter. En er lag een onvolgroeid mummie-achtig bruin pré-lammetje in het hok. Een verwerper, dacht ik. Er kwam nog was viezigheid achter uit haar je-weet-wel. Ik heb het mummietje opgeruimd en ben gaan eten, het was lunchtijd. Kom ik terug van het eten, ligt er een keurig volgroeid maagdelijk wit lammetje in het hok. Dood. Vliesje over de neus gehad? Balen. Achteraf had ik even in het schaapje moeten voelen. Had ik dat tweede lam waarschijnlijk kunnen redden. Een signaaltje had ook kunnen zijn dat het jaarling al een beetje uier had. Dus had ik kunnen twijfelen of het wel een verwerper was.
Ik heb het schaap in een kraamhok gedaan. Maar een schaap met uier en geen lammeren erbij is ook niets, dus heb ik een paar jonge potlammeren gepakt en deze bij het schaapje gedaan. Ze is er hartstikke blij mee en laat ze beide drinken.
Het gaat overigens fantastisch. Een tussenstand:
Er hebben 54 schapen gelamd, waarvan 2 jaarlingen. Bij die 54 hebben we 115 levende lammeren en er zijn er 6 doodgeboren.
Leave a Reply